sábado, 17 de septiembre de 2011

Encuentro Balbalika

¿Os acordáis que teníamos pendientes una comida organizada por la Ecai? Hoy ha sido el gran día.
Hemos llegado al restaurante y estábamos un poco nerviosos.. teniendo en cuenta que estábamos rodeados de gente que no conocíamos, que aparentemente entre todos ellos se conocían y que la mayoría estaban con sus precios@s hij@s,..
Habían niñ@s corriendo por todas partes, eran precios@s, ojos negros enormes, rizos minúsculos, trencitas por todas partes.. ¡Si hubiéseis visto cómo la representante de Balbalika en Etiopía y el director del orfanato se abrazaban y se besaban con l@s niñ@s!! ¡Qué emoción! ¡Ha sido muy emotivo! Por poco me pongo a llorar allí mismo... Creo que se habrán llevado una impresión fantástica de cómo están est@s niñ@s, de verdad que están genial con sus nuevos papás, estaban felices y contentos.
Nos hemos ido acercando poco a poco al corrillo de papás pendientes de asignación, estaban rodeando a la directora de la Ecai, así que nos hemos dirigido allí para ver si escuchábamos noticias nuevas.. ¡Creo que nadie podría habernos dado tan buenas noticias! Nos ha dicho que parece ser que a partir de octubre las cosas se normalizarán en Etiopía, volverán al ritmo de antes y que aprovechemos este tiempo para disfrutar ya que en un par de años el/la niñ@ no nos dejará tiempo para nada.. ¡Ojalá sea así! Le he mostrado mi preocupación por que sucediese alguna cosa que hiciera que nosotros no viajásemos a por nuestr@ peque y literalmente me ha contestado: "Mujer, si en 10 años todo el mundo se ha traido a sus niños ¿porqué vosotros íbais a ser diferentes?". Seguramente parte de su función como directora de la Ecai es animarnos, pues lo ha conseguido..
Después hemos comido en la mesa con 4 parejas más pendientes de asignación.. ¿Ya os imagináis que la conversación ha sido monotema, no? Ha sido un momento realmente catártico.
Al final han hecho fotos de todo el grupo. Nosotros también hemos hecho unas cuantas.. creo que esas fotos me servirán para anirmarme cuando esté un poco baja de ánimos..
Haber ido a esta comida, después del palo que nos daba, ha sido una decisión acertada. Hacemos una valoración positiva del evento.

Y cambiando de tema, este viernes hemos empezado a trabajar después de un mes y medio.. Pero a pesar de lo que eso significa (¡ya me entendéis!), hubo una sorpresa:

RETAL DE LA JÚLIA
La Júlia ja ens havia obsequiat amb una tela preciosa, però segons ella, sense conèixer les regles del joc, es va aventurar a comprar una segona tela africana per a la nostra colcha.. Què podem dir!? Que moltíssimes gràcies Júlia, que significa molt per a nosaltres i que, junt amb la primera tela que ens vas donar, aquesta apareixerà a la colcha del nostre tresor. Ens encantarà cosir un trosset d'Àfrica a la colcha!

3 comentarios:

  1. Hola Chicos!!

    Os acabo de encontrar a través de otro blog....soy Ester de Valencia y junto con mi chico Iván también estamos embarcados en esta aventura adoptiva...en nuestro caso tardaremos un poco más, ya que solo tenemos abierto nacional.

    Yo también estoy haciendo la colcha de los 100 deseos, así que si te apetece intercambiamos, vale

    Ahora mismo te mando un correo y ya estamos en contacto!!

    Bueno nos leemos!! besotes, Ester

    ResponderEliminar
  2. Hola Elena, a mí me hubiera gustado ir a la comida, pero no pudimos. Me ha animado mucho lo de que "al parecer" en Octubre las asignaciones vuelvan al ritmo de antes. Eso es muy positivo para todos y nosotros que tenemos pocas familias delante y perfil alto quizás no nos hagamos muy viejitos esperando.
    Gracias

    Un abrazo

    ResponderEliminar
  3. Hola Elena, soy Nuria de Bilbao. Nosotros también estamos esperando asignación con Balbalika. No sabes que alegría escuchar que se van a re-activar las asignaciones, a ver si es verdad y nos toca pronto.
    Nos hubiera gustado mucho ir a la comida, estuvimos dudando hasta ultima hora, pero no ha podido ser, quizá la próxima.
    Mucha suerte. Besos!

    ResponderEliminar